Ponieważ roślina konopi została po raz pierwszy sklasyfikowana przez botaników w XVI wieku, wysunięto wiele teorii dotyczących jej pochodzenia. Debata trwa, sprawa nie jest jeszcze rozstrzygnięta i uzgodniona przez wszystkich botaników, pomimo ogromnej ilości pracy włożonej w badania naukowe.

W ciągu ostatnich dwudziestu lat pojawiło się kilka różnych teorii. Na tym blogu i w kolejnych czterech wpisach  przyjrzymy się głównym teoriom historycznym dotyczącym pochodzenia konopi.

Pierwsze identyfikacje botaniczne Cannabis Sativa

Chociaż roślina konopi została opisana przez kilku autorów grecko-rzymskich, w ostatnich czasach klasyfikacja botaniczna rozpoczęła się w 1542 roku od identyfikacji i wizerunku Cannabis sativa w pracy o roślinach  przez niemieckiego lekarza i botanika Leonharta Fuchsa.

Jednak nazwa „Cannabis sativa” została faktycznie wymyślona przez Ermolao Barbaro między 1480 a 1490 rokiem, ale opublikowana dopiero dwadzieścia trzy lata po jego śmierci.

Ponad 200 lat później Carl Linnaeus, szwedzki „ojciec” współczesnej klasyfikacji botanicznej, również zidentyfikował Cannabis sativa z okazów rosnących w Holandii i Szwecji w swoim kompendium Gatunki Plantarum z 1753 roku. Linneusz założył, że centrum pochodzenia konopi znajdowało się w Indiach obejmujących subkontynent indyjski, Azję Południowo-Wschodnią, Archipelag Malajski i Japonię.

Te tak zwane odmiany konopi „sativa”, badane przez Linneusza w Europie, były psychoaktywnie słabe i ogólnie znane jako „konopie”. Były hodowane na dużą skalę dla włókien, lin i tkanin w Europie, Rosji i Ameryce Północnej w latach 1600-1920.

Początki konopi: teoria 1

Jean-Baptiste Lamarck: Europa i Indie

Podział konopi na Cannabis sativa i Cannabis indica rozpoczął Francuz Jean-Baptiste Lamarck w swojej Encyclopédie méthodique, opublikowanej w 1785. Lamarck uważał, że odmiana indica („indyjska”), znana ze swoich charakterystycznych właściwości psychoaktywnych, jest gatunkiem pochodzącym z Indii i różni się od Cannabis sativa, która rosła w Europie i która, jak sugerował, mogła pochodzić również z Persji. Cannabis indica, oprócz tego, że jest wyraźnie psychoaktywna, jest krótsza, bardziej krzaczasta i ma szersze liście niż Cannabis sativa.

Nierozstrzygnięta klasyfikacja konopi

Wpływowa klasyfikacja botaniczna Lamarcka została powszechnie przyjęta. Jednak publikacja raportów o trzeciej odmianie konopi, opisanej przez rosyjskiego biologa D.E. Janichevsky’ego w 1924 r., zakwestionowała wcześniejszą binarną klasyfikację sativa/indica Lamarcka. Janichevsky opisał Cannabis ruderalis, małą, wysoką na dwie stopy, ciemnozieloną, zachwaszczaną odmianę, którą można znaleźć głównie w częściach południowej Rosji, Syberii, Europy Wschodniej i Azji Środkowej, tworząc trójstronną klasyfikacja naturalnie rosnącej rośliny konopi.

Cannabis ruderalis, podobnie jak Cannabis sativa rosnąca w Europie i Rosji, okazała się w ogóle mało psychoaktywna. Nie używa się jej ani do włókien ani tkanin, ponieważ jest zbyt mała i nie daje zbyt dużych efektów psychoaktywnych.

W latach sześćdziesiątych większość botaników zaakceptowała politypową klasyfikację konopi jako Cannabis sativa, indica i ruderalis. Jednak ostatnio niektórzy naukowcy argumentowali, w oparciu o szeroko zakrojone badania chemotaksonomiczne, pyłkowe i genetyczne, że wszystkie rodzaje konopi pochodzą od jednego przodka, Cannabis sativa. Dowody wydają się teraz rozstrzygające, że prosta binarna klasyfikacja (niepsychoaktywnych) konopi i (psychoaktywnej) marihuany jest nieważna.

Niemniej jednak kwestia, jak dokładnie klasyfikować zróżnicowaną roślinę konopi, pozostaje nierozwiązana. Chociaż konopie indyjskie miały ogromne znaczenie dla historii rolnictwa i społeczeństwa, to obecnie jest to jedyna uprawa warta wiele miliardów dolarów bez kompletnego, opartego na sekwencji powiązania genetycznego lub fizycznej mapy genomu. Klasyfikacja rodzajów konopi, jak naszkicowano powyżej, pozostaje jedną z najbardziej kontrowersyjnych wśród gatunków roślin.

Oprócz kwestii klasyfikacji rodzajów konopi, kolejne stale rozwijające się dociekanie dotyczy pochodzenia rośliny konopi. Na początku XXI wieku opublikowano kilka nowych propozycji naukowych, które zastępują teorię Lamarcka a które omówimy w kolejnych piątkowych wydaniach naszej lektury.

 

Zapraszamy za tydzień 🙂

Sklep konopny marki SATILEC – kliknij !!!

 

Źródła

• Clarke, Robert C., and Mark D. Merlin (2013). Cannabis: Evolution and Ethnobotany.
• Berkeley/Los Angeles/London: University of California Press.
• Hillig, Karl W. (2004). ‘A chemotaxonomic analysis of terpenoid variation in Cannabis. Biochemical Systematics and Ecology, vol. 32, pp. 875–891.
• ——— (2005). ‘Genetic evidence for speciation in Cannabis (Cannabaceae). Genetic Resources and Crop Evolution, vol. 52, pp. 161–180.
• Hillig, Karl W., and Paul G. Mahlberg (2004). ‘A Chemotaxanomic Analysis of Cannabinoid Variation in Cannabis (Cannabaceae)’. American Journal of Botany, vol. 91(6), pp. 966–975.
• Koren, Anamarija, Vladimir Sikora, Biljana Kiprovski, Milka Brdar-Jokanović, Milica
• Acimović, Bojan Konstatinović, Dragana Latković (2020). ‘Controversial Taxonomy of Hemp’. Genetica, vol. 52, no. 1, pp. 1–13.
• Lynch, Ryan C., Daniela Vergara, Silas Tittes, Kristin White, C. J. Schwarz, Matthew J. Gibbs, Travis C. Ruthenburg, Kymron deCesare, Donald P. Land, and Nolan C. Kane (2016). ‘Genomic and Chemical Diversity in Cannabis’. Critical Reviews in Plant Sciences, vol. 35, nos. 5–6, pp. 349–363.
• McPartland, John M. (2018). ‘Cannabis Systematics at the Level of Family, Genus, and Species’. Cannabis and Cannabinoid Research, vol. 3.1, pp. 203–212.
• McPartland, John M., and William Hegman (2018). ‘Cannabis utilization and diffusion patterns in prehistoric Europe: a critical analysis of archaeological evidence’.
• Vegetation History and Archeobotany, vol 27, July, pp. 627–634.
• McPartland, John M., Geoffrey W. Guy, and William Hegman (2018). ‘Cannabis is indigenous to Europe and cultivation began during the Copper or Bronze Age: a probabilistic synthesis of fossil pollen studies’. Vegetation History and Archeobotany, May, vol. 27, pp. 635–648.
• McPartland, John M., and Ernest Small (2020). ‘A classification of endangered high-THC cannabis (Cannabis sativa subsp. indica) domesticates and their wild relatives’. PhytoKeys, vol. 140, pp. 81–112.
• Ren, Guangpeng, Xu Zhang, Ying Li, Kate Rideout, Martha L. Serrano-Serrano, Yongzhi Yang, Ai Liu, Gudasalamani Ravikanth, Muhammad Ali Nawaz, Abdul Samad Mumtaz, Nicolas Salamin, and Luca Fumagalli (2021). ‘Large-scale whole-genome resequencing unravels the domestication history of Cannabis sativa’. Science Advances, vol. 7, no. 29, eabg2286 (16^th July).
• Russo, Ethan B. (2007). ‘History of Cannabis and Its Preparation in Saga, Science and Sobriquet’. Chemistry and Biodiversity, vol. 4, pp. 1614–1648.
• Schultes, Richard Evans, and Albert Hofmann (1980). The Botany and Chemistry Hallucinogens. Springfield, Illinois: Charles C. Thomas.
• Schultes, Richard Evans, William M. Klein, Timothy Plowman, and Tim E. Lockwood (1975). ‘Cannabis: An Example of Taxonomic Neglect’. In Vera Ruben (ed.), Cannabis and Culture, pp. 21–38. The Hague/Paris: Mouton Publishers.
• Stearn, William T. (1975). ‘Typification of Cannabis sativa L.’. In Vera Rubin (ed.),